Αν είναι ο πάσα εις να ξεσπά τα αντιερωτικά του σκατά, να με συμπαθάτε, στον πάσα ένα επίσης, ε, τότε, να με σχωρνάτε, αλλά τα σκατά τον περιμένουν στη γωνία.
Εκεί, κάπου ανάμεσα στα χρυσά και τ' ασήμια. Στα δήθεν της εστέτ Αθήνας.
Σας καταλάβαμε, δυστυχώς, σας καταλάβαμε.
Κι ας μην καταλαβαίνετε τι λέμε.
Ρε ουστ!
Friday 4 July 2008
Πυρετός το Παρασκευομεσήμερο...
Posted by Sylvia Plath's nephew at 19:46
Labels: γεροντοκορίσια νεύρα
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 comments:
Post a Comment