Ταξίδι στην άκρη της πίκρας

Πέσανε όλοι να φάνε την επιτροπή του ΕΚΕΜΕΛ γιατί δεν βράβευσε την Σεσίλ Ιγγλέση-Μαργέλλου για το (συγκλονιστικό, κακά τα ψέματα) "Ταξίδι στην άκρη της νύχτας" και το βραβείο πήρε η Τιτίκα Δημητρούλια για την (συγκλονιστική επίσης) "Υπόθεση Τουλάγιεφ" του Βικτόρ Σερζ, αγνώστου συγγραφέα στην πρώτη μεταφράστρια, κατά τα λεγόμενα της ίδιας!

[Μην τρελαθούμε κιόλας, κυρία Ιγγλέση μου]

Το χειρότερο είναι άλλο.

Κανείς δεν έδωσε σημασία στους άλλους βραβευθέντες. Κανείς δεν ασχολήθηκε μ' αυτούς που πήραν τα βραβεία στις μεταφράσεις των αγγλικών, γερμανικών, ιταλικών και ισπανόφωνων έργων.

Γιατί;

Εκεί δεν έχει κουτσομπολίστικα λογοτεχνικά μεσημεριανάδικά;
Εκεί δεν έχει ψωμί για τους απανταχού αστείους ανακατωσούρες;

Και στο κάτω κάτω της γραφής, γιατί θέλει λιγότερη δουλειά η ψυχοβγάλτρα Γέλινεκ ή το "Μπουβάρ και Πεκισέ" του δύστροπου Φλωμπέρ και ο Βικτόρ Σερζ;

Ε;
Ερωτώ και αναμένω απαντήσεις.

Αχ, θεία μου, θειούλα μου.
Δεν είσαι εδώ να τραβήξεις κανένα αυτάκι.
Αλλά καλύτερα, να σου πω και την αμαρτία μου.
Εκεί, στην παραδεισένια κόλαση, θα είσαι πιο ήσυχη.

Άσ' τους να μαλλιοτραβιούνται.
Ποιος τους δίνει σημασία, τελικά;